Dikt på ein solrik dag: J

1. Det er juni månad og forsommarstemning. Presenter eit dikt som passar til denne årstida.

2. Presenter eit dikt av ein diktar på J.

3. Georg Johannessen var diktar og retorikkprofessor ved Universitetet i Bergen. Han var kjent for å kritisere den litterære institusjonen, og særleg det store fokuset på hermeneutikk og fortolkning som for mange blir knytta til lyrikklesing. Han ville sjølv skrive gåtefullt og stille krav til lesaren, og hans eigne dikt skulle ikkje nødvendigvis ha ein klar og tydeleg bodskap.
Korfor les du dikt? Er det viktig for deg at diktet reiser spørsmål eller at det gir svar?


Dette spør Baii om denne veka, og eg tar like godt fatt på sisteoppgåva: Georg Johannessen kom og ga oss bakoversveis i ein norsktiime på gymnaset på 70-talet, det var rart og det var fint og heldigvis lot eg meg ikkje skremme av dei konservative i klassen som fnyste noe om kor tåpeleg han var, i staden begynte eg å lese tekstane hans, og det gjer eg framleis, og finn stadig noe nytt å grunne over - og ja: Eg ser gjerne at diktet får meg til å sjå noe på nytt vis, men i blant vil ein jo og at det ein sjølv gjerne ville få fram kjem fram, berre så mykje finare enn ein klarar sjølv.. Så dikt kan gjerne vere både det eine og det andre for meg!

2+1) Rolf Jacobsen er stor!     

Nattfugl

Kråkene er nattens fugler.

Tungt kommer de ut av demringen

og speider på osss med stenkullsøyne

hele dagen og med hårde skrik,

at vi ikke skal fortape oss i lyset.

Tunge skygger over takene,

mørke vinger på rutene

binder trådene sammen

fra natt til natt.

(Frå Sommeren i gresset, 1956)

Brev til lyset

Morgenens papir er veldig foldet ut

på jorden, det er en ny dag

på en traktor som alt er fremme med sin klumpete neve

og skriver et brev til lyset, hver bokstav

brummer den høyt for seg selv, for det har meget å si

at alt kommer med, både tordenen og biene,

maurveien som har strukket ut sin lillle

silkefot i gresset, vår fred

og den uro vi har med, alt skal den ha med.

Store fuktige linjer og en langsom hånd

som rystet svært men nu er alt sagt,

siden er full og alt legges åpent frem

som et brev til ingen, plogenes brev

til lyset som den kan lese som den vil.
(frå Brev til lyset, 1960)